سنسورهای دود
(Smoke Detector) :
آشکارساز دود ابزاری است که برای حس کردن و آشکارسازی دود بویژه در سیستمهای اعلام حریق یا اطفا حریق در خانه های هوشمند بکار میرود. برخی از آشکارسازهای دودی که معمولاً در سیستمهای اعلام و اطفا حریق صنعتی، تجاری و یا مکانهای پر رفتوآمد مسکونی نصب میشود، پس از آشکارسازی دود یا آتش یک سیستم اعلام خطر یا سیستم خودکار اطفاحریق را فعال میکند یا سیگنال خطر را به مراکز آتشنشانی میفرستد. اما آشکارسازهای معمولی و خانگی معمولاً تنها یک زنگ خطر شنیداری یا نشانههای نوری دیداری از خود دستگاه آشکارساز ایجاد میکنند.
انواع آشکارسازهای دود
1- آشکارساز نوری
با استفاده از یک حسگر نوری و با ارسال علایم نوری به یک گیرنده (که درون خود حسگر است) میزان تغییر و کاهش نور رسیده را اندازه گیری میکند و اگر تغییر آشکاری در میزان نور دریافتی مشاهده شود، آن را به حریق تعبیر میکند. برای فضاهای بزرگ و باز آشکارساز دود باریکه نوری مناسبتر است. آشکارسازهای نوری برای تشخیص دودهای دارای ذرات درشت نسبت به آشکارسازهای یونیزاسیون مناسبترند.
2- آشکارساز یونیزاسیون:
شامل دو صفحه نزدیک به هم (الکترودها) هستند و از هوای محیط به عنوان الکترولیت استفاده میکنند. چنانچه تغییر ناگهانی در غلظت هوای محیط روی دهد، حسگر آن را به حریق تعبیر میکند. حسگرهای یونیزاسیون، حاوی مقادیر کمی مواد رادیواکتیو بوده (برای یونیزه کردن ذرات موجود در هوای اطراف الکترودها)و برای همین عمر دائمی ندارند. ماده راکتیو مورد استفاده آمریکوم ۱۴۱ می باشد. در این آشکارسازها ذرات کوچک موجود در دود موجب کاهش جریان الکتریکی درون آشکارساز میشود. این نوع آشکارسازها برای تشخیص دودهای دارای ذرات بسیار ریز مناسبند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
میخواهید به بحث بپیوندید؟احساس رایگان برای کمک!